School (verhaal van een ouder)
Beste Rik,
Onderstaande mail stuurde ik aan de directrice en ik vind het leuk als jij het ook leest. Ik merk dat mijn dochter echt geraakt is door jouw manier van lesgeven en wat je ze allemaal bijbrengt. Ik ben predikant in een kerk en heb met Pasen nog over Ubuntu filosofie gepreekt. “ik ben omdat wij zijn” en “mijn menselijkheid is onlosmakelijk verbonden met de jouwe”…mijn dochter vroeg mij steeds naar Nelson Mandela en vertelde mij gisteren dat jij boeken van/over hem hebt liggen. Noelle vertelt mij dat ze niet Noelle alleen is maar altijd Noelle in een situatie/context. Kind van haar ouders, deel van haar hockeyteam. En gister heb ik een leuk gesprek met haar gehad over hoe ze als deel van een geheel het geheel nodig heeft en ook weer het geheel kan beinvloeden. We waren s ‘middags op een feestje van het voetbalteam van mijn man waarop iemand haar de hand schudde en zij zei “ik ben Noelle” en toen de man weer doorliep zei ze tegen mij: “ik ben een mens die een ander mens de hand schudt” maar misschien begrijpt die meneer dat niet echt als ik dat zeg. Toen hebben we samen geconcludeerd dat zij nu anders tegen die meneer aankijkt nu ze zo’n situatie vanuit gedeelde menselijkheid benadert.
Goed, dit alles om jou heel hartelijk te danken voor de afgelopen maanden. Je hebt een blijvende indruk op onze dochter gemakt en ook op ons als ouders. Een teken in onze harten! Hartelijke groeten van de moeder van Noelle.
“Gisteravond hebben wij allemaal ervaren als een hele bijzondere avond. Meester Rik heeft een hele bijzondere uitstraling en invloed gehad op onze kinderen. Mijn kind zoekt nu met plezier uit zichzelf woorden op in het woordenboek….en houdt niet op over alle dingen die ze van “meester” heeft geleerd. Met name ook op sociaal-emotioneel gebied. Ik moest terugdenken aan de chaotische weken toen de een na de ander ziek werd en aan hoe het nu weer op de school gaat”.
Ik merk dat alle ouders met een zekere melancholie afscheid nemen van Rik op school. Het lijkt wel of hij een soort onderwijs van vroeger vertegenwoordigd.
p.s. Misschien kan meester Rik een aantal ouders op het schoolplein ook eens wat leren over hun eigen (levens)houding?
School (verhaal van een docent)
Ik heb Rik leren kennen in de hoedanigheid als invaller op een VSO school in Almere. De klas stond bij collega’s bekend als een onhandelbare klas. Ik zag dat Rik een bepaalde methodiek hanteerde waar ik geïnteresseerd in was: hij gedroeg zich in mijn optiek anders dan een gemiddelde leerkracht. Na verloop van tijd heeft Rik mij uitgenodigd om een kijkje te nemen in zijn groep wanneer mijn groep praktijk had. Toen ik de klas binnentrad zag ik kinderen die bezig waren in groepsverband met examentraining, kinderen waren aan het schaken, op de computer intensief aan het werk met boekverslagen en een tweetal zag ik samen wiskunde maken: geen onhandelbare kinderen maar kinderen die aan het ‘leren’ waren. Aansluitend hierop was ik getuige van een les vanuit de bouncemethodiek over ‘de wereld’. (note Rik: Deze les is een les waarin een brug wordt gevormd naar burgerschap). Een voorzitter, die gezien werd door de leerkracht en de klasgenoten en deze rol serieus uitvoerde. Kinderen die vanuit gelijkheid werden aangesproken en waar naar geluisterd werd door de klas. Een jongen die achter de computer zat en in eerste instantie zijn boekverslag wilde afmaken, zat omgedraaid op de stoel en wilde participeren. Er werd gesproken over dat iedereen de wereld vanuit hun ‘eigen’ perspectief ziet. Diverse invalshoeken kwamen aan bod en ‘waarom’ niet iedereen de wereld vanuit hetzelfde oogpunt kan bekijken. Reflectie stond centraal, ook bij de afronding van de les waarin werd geëvalueerd wat ieder kind er van vond, wat ze geleerd hadden en waarover ze de volgende keer wel wat meer over zouden willen te weten komen. De jongen roept van achter de computer “het was een leuke les, meester!”
