Het is de week tegen het pesten. Vandaag op het jeugdjournaal verscheen een item over roddelen. Onze groep 8 doet altijd graag mee aan de stelling na afloop van het jeugdjournaal. Met deze keer de stelling: “kinderen die roddelen moeten straf krijgen”.

Inmiddels zijn ze kinderen gewend dat ze bij ons niet wegkomen met ‘eens’ of ‘oneens’. Graag horen we een onderbouwing. De meerderheid koos via ‘eens’ voor het straffen van roddelaars, dus daar hoorde ik graag een onderbouwing op.

Die luidde ‘roddelen is vervelend voor diegene die het overkomt, dus dat moet stoppen’. Kijk, daar kun je het niet mee oneens zijn, toch? We zouden op basis van die onderbouwing op ‘eens’ kunnen drukken als klas, maar wacht even.. zullen we even verder kijken?

Het stoppen van roddelen is het juiste doel, maar is het straffen dan wel het juiste middel? Daarvoor zouden we eerst moeten kijken waar roddelen eigenlijk vandaan komt. Tijd dus voor een les over de menselijke psyche.

Roddelen heeft een functie. Het versterkt de band tussen mensen die roddelen. Het geeft een gevoel van bij elkaar horen. Dat willen we graag. Maar het gaat ten koste van het onderwerp van roddel. Dat willen we niet. Dus gaat het erom te gaan zoeken naar andere manieren om iedereen het gevoel te geven ergens bij te mogen horen.

Deel twee van de les ging over dat iedereen ook graag gezien wordt. Om gezien te worden, wil je groot(s) zijn. Zelfverzekerde kinderen doen dat door goed hun best te doen op school, door iets te doen voor anderen. Zij stijgen dan zelf. Maar kinderen die minder in hun vel zitten of niet in zichzelf geloven, proberen groter te worden door anderen kleiner te maken. En voilà, dan zijn we bij roddelen en pesten.

Terug naar de stelling. Nu we weten waar roddelen en pesten vandaan komt, denken we dan nog steeds dat straffen het beste idee is? De klas ziet in; dat kan anders. We kunnen iemand die het nodig heeft, een keer een compliment geven. Een sfeer in de klas scheppen waarin we elkaar helpen te groeien zodat niemand de behoefte voelt om een ander naar beneden te halen. En dus… klikten we op ‘oneens’.